herfstwandeling . . .

Wanneer het zonnetje schijnt dan nodigt het uit om naar buiten te gaan, en dat deden we dus ook op dinsdag.  Het was gewoon heerlijk buiten, zeker na zo een tijdje altijd binnen bezig geweest te zijn bij onze aanpassingen hier en daar die we in de voorbije weken deden.

Dat daar een aantal beelden zullen op volgen is vanzelfsprekend !

De grote roeivijver laten ze rustig leeg komen, kwestie van het opgehoopte slib en vuil gewoon te laten composteren door het aan de lucht bloot te stellen.  Een fraai beeld is het niet als je ziet hoe alles er bij ligt, hier en daar ligt er een roeibootje langs de oever, gewoon omdat de mensen die met deze werken bezig zijn, hun slangen om leeg te pompen al eens moeten verder of dieper leggen, kwestie van dat water weg te krijgen.

En geen nood, een deel van de vissen zijn er reeds afgevangen door een visvereniging, die hebben bereidwillig een helpende hand toegestoken.  Ook zouden ze in de loop van het weekend of de volgende dagen, nog met netten beginnen om de laatste overgeblevenen weg te vangen, of tenminste een poging daartoe te ondernemen.

Wat er met de verschillende grote en kleine waterschildpadden werd gedaan dat weten we tot nu toe nog altijd niet, de vissen werden verdeeld over een aantal andere domeinen van de provincie.

De eilandjes liggen er nu maar triestig bij, wanneer het water hoog staat dan zijn ze een welgekomen schuilplaats voor een groot aantal watervogels.

Een groot aantal aalscholvers zit hier te genieten van de zon, samen met meeuwen, reigers en meerkoeten, ook een aantal eenden werden er aangetroffen zoals de slobeend.  Deze laatste herken je het beste aan de lange brede bek waarmee ze kleine waterdiertjes filteren uit het water.

De paaltjes staan er ook nog maar nu zijn het al eerder palen te noemen, zo zie je hoe ver het water heeft gestaan en zoals meestal zitten er een aantal meeuwen op.

Wanneer je nu het restant van de vijver bekijkt zie je dat  hij een speciale sfeer oproept, het blauwe van de lucht, de weerkaatsing daarvan in het water en het slib dat overal aanwezig is, hopelijk lukt het hun om daardoor ook de vijver uit te diepen, al zie ik het niet zo dadelijk gebeuren . . . we wachten dus af tegen het volgende seizoen dat begint in april.

Hier zie je de bomen langsheen de visvijver, nog niet alles is in herfsttooi maar dat kan snel gaan eens dat het kouder wordt en de vriezeman zijn intrede doet.

Hier aan de paaltjes kan je heel goed zien dat er heel veel slib in al die laatste jaren is bijgekomen, tel alleen maar die duizenden bladeren die erin zijn gevallen, zonder andere houtresten nog maar niet meegerekend.

Nooit zoveel reigers gezien in verschillende soorten als tijdens deze wandeling.  Ze weten dan ook een snelle hap te waarderen, kwestie van er snel bij te zijn wanneer het water nog wat meer is weggepompt.

In deze vijver, waar de kleine kinderen met trapboten kunnen rondvaren, daar is het rustig, die is reeds een paar jaren geleden onder handen genomen en ook daar werd slib uit gehaald.  Maar hoe ze dat gaan klaren rondom die grote vijver weten we niet, dat is nog afwachten.

Overal doet de natuur heel veel moeite om de herfstkleuren nog even langer vast te houden maar ze zullen weldra ook wel vallen, al die mooie bladeren en dan staan de bomen zo goed als kaal te wachten op de winter . . . net wat wij dus ook gaan doen !

Met dit beeld nemen we afscheid van het domein in zijn herfsttooi, we zullen er nog wel gaan wandelen, dat is zeker, maar nooit zal het nog terug zijn zoals voorheen.  Verandering en verbetering is er nodig maar alles volgt zich tegenwoordig maar steeds sneller op, alleen de seizoenen nemen altijd dezelfde tijd in op een jaar . . .