Chrisje droomt vaak weg

We zijn reeds de laatste dag van januari, morgen begint er een nieuwe maand.  En daarom ben ik eens gaan kijken wat ze daarover zoal zeggen, de weerspreuken zeg maar.  Daar vond ik deze gedichten :  't Is koud, de winden bijten, 't is koud, de boomen splijten, de booze wind giert : hij heeft de zonne ontvierd (Guido Gezelle) Is januari traag van gang de tweede maand duurt ons nooit lang. Het lengen gaat nu merkbaar voort, wij kloppen aan de lentepoort. De tweede, dat is Vrouwendag plant zogezegd de lentevlag. Het slapend leven wordt weer wakker, de tuinman spit weer in zijn akker. Het dampgordijn wordt weggeschoven, wij zien herademend weer naar boven. Toch is de winter nog niet oud, het is gedurig nog zeer koud. Het vriest soms fel, en zoveel graden, als met op 't oog niet eens zou raden. Bij al die helderheid - heel gek, is er aan sneeuw toch geen gebrek. De laatste week is werkelijk in deze maand opmerkelijk. Niet

Toen ik vorige week net de deur van onze slaapkamer dicht had gedaan en in de aanpalende kamer wat ging opruimen, toen hoorde ik het buiten : de vogels fluiten.  Het is namelijk zo dat we vaak het raam gewoon gekiept laten staan als het niet zo koud is buiten en ook op die dag was het dan zover.  Dat geluid van de vogels had ik een hele tijd gemist moet ik zeggen, je zet nu eenmaal je terrasdeur niet open wanneer er wind staat of als het buiten frisjes is.  Ten minste, dat doe ik toch niet en ook niet als we even verluchten, dan staat die terrasdeur open maar dat blijft zo enkel voor een vijftal minuten en meer niet. We zien dan ook dat de vogels wat meer rond vliegen dan anders, hebben zij ook het gevoel dat de winter bijna gedaan is ?!  Krijgen ze zin om aan een nestje te beginnen, wie zal het zeggen, in ieder geval zijn ze op bepaalde dagen vlugger en meer te zien dan op andere dagen, het valt dan echt wel op.   Zo merkte ik ook twee heggenmussen op in de boom, 'k was in di

Toen mijn ventje vorig jaar ergens, uit de garage kwam wist hij te vertellen dat zijn thermometer was gevallen en dat het glas ervan, waarin de vloeistof zit die reageert op de temperatuur, was los gekomen, toen wist ik al wat te kopen tegen de feestdagen. En ik kocht hem een metalen exemplaar, zodanig dat hij die welke hier boven stond kon meenemen naar de garage.  De grote is hier boven op ons andere terras opgehangen tegen de muur.  Zo kunnen we nu goed zien hoe warm of koud het precies is, heel handig als ik daar ga zitten als de zon schijnt.  Op die andere kon ik het nooit zien hoe warm of koud het wel mocht zijn, dat moest veranderen, we hebben er echter nooit moeite voor gedaan, totdat we in de stad waren en ik die thermometer zag en besloot aan te kopen. Rond nieuwjaar werd die dan daar omhoog gehangen en we gaan er toch regelmatig eens naar kijken terwijl we op dat balkon zijn om wat orde te scheppen, net zoals dat vandaag dus was.  Zo ruimde ik de verstrooide meelwormen

Het was woensdag, toen ik even in de zetel zat en naar buiten keek, toen zag ik het.  Een klein lief vogeltje dat vrolijk verder huppelde over de bovenste buis van ons balkon.  Het was het winterkoninkje, dat heel vermoedelijk ook eens kwam kijken of er wat te rapen viel. Eten staat er nog weg maar er is niet veel keuze meer, minder dan voorheen, de gedroogde meelwormenvoorraad is er doorheen, alles is verbruikt.  Gulzig waren ze toen ik ze op hing en in dat ene waar er ook nog in zijn, ook daar is het bijna gedaan met de pret. Het winterkoninkje is een klein vogeltje met bruin in de pluimen maar verder is het kenmerkend hoe het zich vooruit begeeft over de grond.  Het huppelt steeds, is dat misschien meer eigen aan die kleine vogelsoorten, geen idee maar het valt dus wel op, ook door het staartje dat steeds schuin omhoog staat. Zo zien we ook het roodborstje huppelen tussendoor, het baant zich een weg over ons terras, het wipt tussen de poten van het stoeltje door en zoekt

Als je een doel hebt om te wandelen, dan brengt dat nog wat meer vreugde als je ook dat doel bereikt hebt !  En dat is een waarheid als een koe, geloof me vrij.  Ook ik heb dat op maandag ondervonden toen ik op pad was . . . alleen . . . maar met de camera in de hand ! 'k Had me voorgenomen om, als ik ging wandelen, toch maar eens te zoeken naar die plekken waar ik had gezien dat er geknaagd was aan stammen en stammetjes allerhande.  En deze keer trok ik alleen op pad en vond wat ik heb gezocht, heerlijk om te kunnen zeggen ; ik ben erin geslaagd ! Hier nog een slachtoffer van de storm van vorige week.  Of we dat reeds eerder hadden gezien weet ik niet, voor mij leek het dat dit nieuw is. Ook aan de beek was er nog veel hout weg gehaald hier en daar, zo zien we hier een plek waar ze wat hebben weg gedaan. Aan de visvijver is nog maar weinig beweging te zien, de hangouderen die daar meestal zijn die hebben ergens anders een plek gezocht, ze zitten nu meesta

Omdat er te veel beelden waren, zoals altijd, zet ik hier het vervolg van onze wandeling.  Nu komen we aan het interessante gedeelte, er worden dingen in vraag gesteld, en als jullie willen kan je er ook op antwoorden natuurlijk ?! Zou er dan toch sprake zijn dat bepaalde dieren naar onze streken zijn overgewaaid, of liever : overgezwommen ?!    Volgens overlevering zou het best kunnen dat deze boomstronken reeds 80 jaren in het water waren weg geborgen. Het zouden de restanten zijn van bomen die toen sneuvelden om deze vijver aan te leggen.  Door het water bleven ze zo goed bewaard, wij vroegen ons eerder steeds af hoe dat mogelijk was, dat water bepaalde stoffen kan vrij houden van verrotting is mogelijk, maar zo lang ?! De vorige keer had ik me al bepaalde vragen gesteld toen ik bomen langsheen bepaalde beken en water zag die eveneens afgeknaagd waren.  Zouden de bever dan toch voorbereidingen treffen om hier ergens een dam aan te leggen ?  Is hier voor hen nog gen

Nadat de storm was gaan liggen moesten we toch eens kunnen een wandeling maken naar het provinciedomein.  Eens kijken wat de wind daar had uitgehaald, kijken naar de schade, ramptoerist spelen, in het klein dan toch ! Niet echt maar wel een deugddoende wandeling in de natuur, het is steeds welgekomen, ook al bekijk je steeds dezelfde plaatsen, beweging is het wat een mens toch nodig heeft.  En wij dus op pad zoals steeds, met de camera erbij. De lucht is blauw met vele wolken en wolkjes, het is fris maar de wandeling doet ons deugd. De zon staat zo laag dat ik me moet gaan verschuilen achter een boom om een beeld van de vijver te maken wanneer we eraan komen.  Helemaal linksonder zie je de het bruggetje waar wij eerst over moeten om tot aan de vijver te komen. Ook deze boom is gesneuveld, nu dat het water aan zijn voeten is weggetrokken begeven ze het allemaal.  Of is dit reeds een resultaat van het composteren van de bladeren en afval die aan zijn voeten ligge

Dat was dus gisteren, die stormachtige dag, gelukkig is die voorbij gegaan zonder al te veel erg.  Tenminste in ons land was het blijkbaar niet zo erg, al vallen er wel altijd slachtoffers. In onze buurt was het daardoor ook redelijk stil, al wat je hoorde was het beuken van de wind op de ramen en deuren, je hoorde het huilen van de wind in de schouwen die zowel dienen voor de verbrandingsgassen als voor gewone verluchting, je hoorde telkens wel wat.  Ook het vogelvoer in de kleine containertjes zwierde dapper heen en weer zodanig dat ik besloot om die naar binnen te halen.  Het heeft immers geen zin om die te laten hangen als er toch geen enkele vogel er naartoe komt.  Naar de voederschotel op vloer van het terras, daar zaten er wel enkele op en dat hebben we laten staan.  Ik zag de koolmezen de grootste stukken eruit halen en ermee weg vliegen, zo geraakt dat ook eens op.  Want het is immers zo dat ze steeds naar het lekkerste eerst grijpen, ze weten het maar al te goed wat lekker

Voor de afwisseling krijgen jullie hier een gedichtje dat ik ongeveer 14 jaren geleden schreef.  Er was een tijdelijke storing op de radio, tussendoor vielen de geluiden weg, kwamen terug en dan weer weg . . . Voldoende voor mij om er een gedicht over te maken. Take my breath away . . . radio speelt zacht gedaan met de pracht van een melodie want tussendoor hapert er wat 'k weet niet waar 'k weet niet wie maar het trekt  niet meer aan om de radio open te laten staan Sabien hakkelt wat hij gluu ... , . . .  de rest wordt ergens ver weg de ether in gestuurd ze nemen de adem van de muziek  helemaal weg helpt het wel als 'k tegen iemand daarvan iets zeg  straks is dat  euvel opgelost snel de mantel aan en nog vlug, voor het donker, een brief gepost "take my breath away", that's the song they play

Maandag 15 januari 2018, blue monday noemen ze deze dag ook nog blijkbaar.  Voor mij is deze dag helemaal niet blue maar gray, zoals op vele plaatsen is het hier aan het regenen en dat blijft blijkbaar maar duren !  Maar we klagen niet, neen, vandaag ook beginnen we een maand niet klagen, of is het langer, mag voor mij hoor, ik heb er geen bezwaar tegen. Op de radio heel mooie muziek die je doet wegdromen naar zonniger oorden, och sommigen onder ons zullen daar wel zitten maar wijzelf, we blijven waar we zijn in de winter en "genieten" van het typische Belgische weer : regen !  Niet dat we klagen, dat niet, we zitten binnen en hebben warm en er zit eten in de vriezers en de koelkast, dus onze dag kan helemaal niet meer stuk. Zo dacht ik vandaag eens snel te gaan strijken : mis poes !  Mijn stoommachine raadde me aan om dat spul ook maar eens te ontkalken, ja dat moet van tijd tot tijd ook al eens gebeuren.  Ik zocht dan ook de handleiding, al snel gevonden omdat het op e

Veel valt er niet te vertellen over onze wandelingen omdat ze meestal in dezelfde omgeving door gaan.   Zo zeg ik alweer een tijdje dat ik terug eens naar de Kesselse berg zou willen gaan om daar beelden te schieten maar daar moet het echt wel mooi weer voor zijn.  Je moet immers een hele klim doen via trappen tot boven op een hoogte van ongeveer 70 m, dat dacht ik tenminste dat deze heuvel die hoogte heeft. Langs de zijde waar wij naar boven gaan was vroeger een uitgraving, daar is een hoop zand uit gehaald zodanig dat op het afgegraven gedeelte nu een wijk is gebouwd met sociale woningen.  Die is er reeds vrij lang eigenlijk, wij hebben nog de evolutie meegemaakt van berg waarop het cross was en waar wij meestal naartoe gingen, die werd gehouden op tweede paasdag.  En dat we daar vaak vuil en nat van terug naar huis kwamen hoeven we niet te vertellen zeker ?! Maar nu het vervolg van de beelden over mijn wandeling van donderdag. Een meeuw op een paaltje, is telkens weer

Weer een wandeling zoals we er zovele doen, zo ook vandaag in het provinciedomein in Kessel-lo, in de buurt waar wij wonen, een mooie plek om te vertoeven.  Alleen is het er nu echt wel heel rustig, zeker in de dagen dat de kinderen naar school moeten.  Ook zeker in de dagen dat het geen mooi weer is maar wanneer het droog weer is en de zon er toch eens even door komt, dan zie je de vaste klanten steeds weer in het domein, ze herkennen je ook na een tijdje, ook wij horen daar een beetje bij.  Alleen waren er wat feestdagen die het ons niet toelieten om steeds maar op wandel te gaan, jammer maar helaas. Nu dat we toch wat beter weer hadden, ben ik maar eens op stap gegaan, alleen deze keer.  Dat valt wel meer voor maar toch proberen we de laatste tijd onder ons twee te gaan, het is aangenamer en je port mekaar aan om toch te gaan, ook dat telt mee.  En de beelden die volgen dus ook telkens, al zijn het er weeral nogal veel om dat in een enkele keer te laten zien, ik doe het daarom in

Een huis vol bloemen hebben we niet, hoeft ook niet.  Alleen wil ik wel wat kleur en natuur in huis halen met gewone bloemen, doodgewone dingen eigenlijk die het leven wat aangenamer maken.  Wij hebben immers de gewoonte om aan onze tafel in de living te eten, de krant te lezen, kortom, die tafel moet daarvoor vrij blijven, al staan er wel eens wat andere dingen op ook die er maar tijdelijk blijven staan.   Iemand die op een appartement woont die heeft niet zoveel plaats om alles een vaste plek te geven, wij moeten het doen met wat we hebben, maar voor ons is dat genoeg.  Iedereen die hier binnen komt mag zien dat er al eens wat op onze tafel ligt, we hebben er maar eentje in huis dus die moet voor vele dingen dienen, dat is dan ook niet meer dan normaal. Op woensdag, we gingen toen naar de markt in onze omgeving, steeds op woensdag dus, en brachten wat bloemen mee. Ook nog andere dingen zoals paprika, eieren en wat nog allemaal.  Maar dat zijn dingen om te eten, nu wil ik het