Een stormachtige dag . . .

Dat was dus gisteren, die stormachtige dag, gelukkig is die voorbij gegaan zonder al te veel erg.  Tenminste in ons land was het blijkbaar niet zo erg, al vallen er wel altijd slachtoffers.

In onze buurt was het daardoor ook redelijk stil, al wat je hoorde was het beuken van de wind op de ramen en deuren, je hoorde het huilen van de wind in de schouwen die zowel dienen voor de verbrandingsgassen als voor gewone verluchting, je hoorde telkens wel wat.  Ook het vogelvoer in de kleine containertjes zwierde dapper heen en weer zodanig dat ik besloot om die naar binnen te halen.  Het heeft immers geen zin om die te laten hangen als er toch geen enkele vogel er naartoe komt.  Naar de voederschotel op vloer van het terras, daar zaten er wel enkele op en dat hebben we laten staan.  Ik zag de koolmezen de grootste stukken eruit halen en ermee weg vliegen, zo geraakt dat ook eens op.  Want het is immers zo dat ze steeds naar het lekkerste eerst grijpen, ze weten het maar al te goed wat lekker is.  Je ziet dat aan het roodborstje nog het beste van alles, dat komt hier aangevlogen, zit op de vloer van het balkon en pikt daar de restanten op van de meelwormen die de andere vogels hebben laten vallen.  Soms ben ik wel wat sneller dan het vogeltje en veeg een deel van die meelwormrestanten op mijn vuilblik en kieper ze bij op de voederschotel.  Zo geraakt alles mooi opgegeten, ja, ook zij moeten hun bordje mooi leeg eten !

Toen het avond was kregen we nog dapper onweer op de koop toe, het rommelde eerst maar wat, daarna zagen we de lichtflitsen, zo helder dat ze door de dubbele overgordijnen heen zichtbaar werden !  Een paar felle flitsen gingen nog af, ik zag het daarna nog wel eens in de verte oplichten maar dat was het dan, de donder die rommelde nog wat langer door maar stierf uiteindelijk toch maar uit, de bui was voorbij.  Of het daarbij nog regende of dat er sneeuwwater viel, geen idee wat het was, 't was buiten te donker om het goed te kunnen zien, in ieder geval was het ergste vrij snel gedaan, gelukkig maar.  Dat erbij konden we nog het beste van alles missen.

Om eerlijk te zijn was het hier niet zo'n erg, ik had er meer van verwacht maar wij ontkwamen de ergste dingen blijkbaar.  Jammer maar helaas vallen er wel ergens slachtoffers, wanneer je een boom op je wagen krijgt waar je dan ook nog in zit, daar kan niemand iets tegen beginnen.  Het is triest voor de familie van de slachtoffers maar je kan ook zo in een ongeval op de baan gewoon sterven, je hoeft daarvoor zelf geen schuld eraan te hebben.

In onze buurlanden heeft het stormweer lelijker huis gehouden, of horen we daar nu meer van, wie zal het zeggen.  Al bij al was het nog zo'n erg niet, als er veel slachtoffers vallen op een grote bevolkingsdichtheid dan is het veel zwaarder om te verwerken.  Al is het verlies voor vrienden en familie altijd erg en duurt het een tijdje voordat ze er weer bovenop zijn.

In de morgen van deze dag leek alle leed hier terug geleden, al kregen we nog wel wat beelden te zien over de ravage die hier en daar werd aangericht.  

Ook dit gaat weer voorbij . . . tot de volgende storm zich aankondigt . . .