op zondag . . .

Op zondag was ik hier en daar eens aan het terugkijken naar bepaalde reacties en afbeeldingen, je bent nooit te oud om wat bij te leren dus doe ik dat tussendoor hier en daar wel eens.  Hier steek je dan weer wat van op en ook daar, er zijn allerlei reacties die ik lees en als ze echt wel iets te zeggen hebben dan ben ik er blij om . . . wie niet !

Er was eentje bij die eruit sprong en die mijn hart trof : over mijn overleden moeder.

Mijn eigen moeder is reeds jong gestorven en het is waar, ik mis haar nog altijd.  Aan haar had ik veel steun en ik kon er dan ook alles tegen zeggen.  Alleen met klagen over dit of dat daar moest ik bij haar niet mee zijn, ik moest leren mijn plan te trekken had ze vroeger al gezegd en dat deed ik als een brave dochter dan ook.

Toen ze echter overleed in 1986, toen geraakte ik van verdriet niet meer verder.  Dat kon ik echt niet verwerkt krijgen, ik had het er echt wel heel zwaar mee en ook nu nog.  Maar nu is dat ergste natuurlijk al wat gesleten, de kanten worden zachter en je leer je daar bij neer leggen.  Het was een tijd van veel verdriet en een depressie was toen ook niet ver meer af.  Zij was mijn toeverlaat, ik kon telkens bij haar terecht maar nu was ze er dus niet meer en ik zat met allerlei opgekropte gevoelens die ik nergens meer kwijt kon . . . ook thuis niet, of toch niet zoals ik dat wou.  'k Wou getroost worden zoals zijn dat kon met weinig woorden en in gedachten bleef ik dus steeds zitten met dat verdriet dat voor mij echt wel ingrijpend was . . . jammer maar helaas.

Een mens kan echt wel diep en zwaar verdriet voelen, je kan er van onderdoor gaan, en dat deed ik dan ook een tijdje later, niet zo dadelijk, ik probeerde me sterk te houden maar het wilde maar niet lukken.  Wat tegenslagen hier en daar, kleine dingen allemaal, ze maakten de hoop alleen maar groter en ik ging er dus onderdoor . . . ja, die tijd vergeet ik dus nooit meer . . .

Je kruipt later weer uit dat diepe dal, je geraakt er terug bovenop, het moet, je weet het zelf ook wel, je kan gewoon zo niet verder maar je voelt je toch nog een hele tijd gebroken, geveld door die overmacht, ook al doe je nog je beste best.

Nu is echter dat alles reeds een hele tijd achter de rug, ik ben hersteld van mijn verdriet, 'k ben nu sterker dan ik ooit geweest ben, ik voel me soms oppermachtig maar dat blijft niet, dat weet iedereen.  Als ik me wat minder goed voel kruip ik terug voor een dag of wat in mijn eigen schulp maar nadien voel ik me weer prima.  Dat heb ik geleerd dat na regen zonneschijn komt, soms moet je wel even erop wachten maar ze komt.  

Dus als je dergelijke dingen zoals ikzelf heb meegemaakt, nooit treuren hé, er komt een tijd dat het echt wel terug beter met je gaat.  Je scheert hoge toppen en je kan ook diepe dalen door maar eens wordt die weg terug geëffend en kan je weer normaal verder doen, ik ben er geweest. Ik heb het meegemaakt, kop op en terug aan de gang gaan, zo moet je dat doen, met vallen en opstaan . . . zo kom je helemaal terug . . . !

Reacties

Populaire posts van deze blog

Fijn weekend !

Een fijne zondag iedereen . . . !!!